Zaburzenia snu

Sen stanowi integralną i ważną część życia człowieka. Obecne tempo życia, nadmiar obowiązków nie zawsze pozwalają zapaść w dobry, zdrowy sen. Osoby cierpiące na bezsenność skarżą się na trudności w zasypianiu, utrzymaniu snu, zbyt wczesne budzenie się lub sen o złej jakości, który nie daje wypoczynku. Zaburzenia snu prowadzą do gorszego samopoczucia l zaburzają funkcjonowanie w ciągu dnia. Dodatkowo powinny występować przez co najmniej jeden miesiąc, trzy razy w tygodniu lub więcej. Powyższe kryteria diagnostyczne bezsenności oznaczają, że obiektywnymi wyznacznikami ciężkości bezsenności są: czas trwania objawów, ich częstość oraz stopień w jaki wpływają one na codzienne życie pacjenta. Do rozpoznania bezsennosići wystarczy subiektywne odczucie pacjenta, że jego sen jest zaburzony.

W CEREBRUM zapewniamy Państwu pomoc psychiatry i psychoterapeuty, którzy aktywnie współpracują ze sobą i wspólnie ustalają plan, jak leczyć zaburzenia snu u konkretnego Pacjenta.

Leczenie obejmuje:

• bezpieczną farmakoterapię (nieuzależniające leki o działaniu przyczynowym lub wspomagającym metody psychologiczne).
• metody psychologiczne (programy behawioralne, treningi relaksacyjne, terapię poznawczo-behawioralną, oddziaływania motywacyjne)

Diagnozujemy i leczymy:

• problemy z zasypianiem (wydłużenie okresu zasypiania, czyli latencji snu, przekraczający 45 minut )
• przedwczesne wybudzanie się nad ranem (jako zbyt krótki uznaje się całkowity czas snu poniżej 6–6,5 godziny, ta wartość nie dotyczy jednak osób z małą potrzebą snu -mniej niż 6 godzin)
• częstr wybudzanie się w ciągu nocy (łączny czas wszystkich wybudzeń ze snu w ciągu nocy, czyli czas czuwania wtrąconego, powyżej 30 minut)
• nadmierną senność
• zaburzenia rytmu okołodobowego (np. zespół opóźnionej fazy snu)
• zespół niespokojnych nóg(RLS),
• parasomnie, lęki nocne i somnambulizm
• uzależnienie od leków nasennych

Skuteczne leczenie  to właściwe rozpoznanie i ustalenie przyczyn doświadczanych trudności ze snem. Na podstawie wywiadu i badania identyfikujemy źródła zaburzeń snu, w razie potrzeby zalecamy ewentualne dalsze badania i konsultacje.

Warto wiedzieć.

 Bezsenność, w zależności od czasu jej trwania dzieli się na:

• bezsenność przygodną (o czasie trwania do kilku dni)
• bezsenność krótkotrwałą (o czasie trwania do 4 tygodni)

obie są najczęściej powodowane reakcją na stres (np. problemy zawodowe, szkolne, rodzinne) lub zmianą tryby życia (np. przeprowadzka, podróż ze zmianą stref czasu). Bezsenność krótkotrwałą mogą wywołać również choroby somatyczne, na przykład infekcje, choroby przebiegające z bólem

• bezsenność przewlekłą

czyli trwająca powyżej miesiąca, najczęściej jest związana z zaburzeniami psychicznymi ( np. depresją , zaburzeniami lękowymi), przewlekłymi chorobami somatycznymi (np. zaburzeniami hormonalnymi, przewlekłymi stanami zapalnymi, przewlekłymi zespołami bólowymi, chorobami neurologicznymi i narządu ruchu) oraz uzależnieniami na przykład od alkoholu.

Bezsenność przygodna i krótkotrwała może przytrafić się każdemu z nas, bez względu na wiek. O wiele większym zagrożeniem jest jednak bezsenność przewlekła, która może rozwinąć się z zaburzeń przejściowych, ale niekiedy jest wynikiem przedłużającego się lęku lub występuje bez uchwytnego powodu.

Objawy bezsenności w badaniach epidemiologicznych stwierdza się u 30–50% badanych dorosłych osób.

U 16–21% badanych objawy występują co najmniej trzy razy w tygodniu lub stale,

a 10–28% badanych określa nasilenie objawów jako umiarkowane lub ciężkie.

Ok. 9–15% osób dorosłych zgłasza, że objawy bezsenności istotnie wpływają na ich funkcjonowanie i samopoczucie w ciągu dnia.

Poszukiwanie przyczyny bezsenności należy rozpocząć od oceny ogólnego stanu zdrowia.

Ocena ta, wykonywana zwykle przez lekarza rodzinnego, obejmuje zebranie wywiadu, badanie lekarskie, pomiar ciśnienia tętniczego oraz, gdy jest to wskazane, wykonanie badania EKG i badań okresowych.

 Jeśli stan somatyczny nie wskazuje na możliwą przyczynę bezsenności, kolejnym etapem jest wykluczenie zaburzeń psychicznych.